“M’ ‘A RROBBE MENTRE DUORME E MME NE
VACO.” di Angela Quattromani
Che te
costa, Vita mia? Sulo nu poco ‘e pace te cerche.
Nun voglio
ricchezze né potere, ma sultalto nu poco e pace.
Nun mme
risponne, ‘nfamò, stai zitta?
T’ ‘a tiene
stretta ‘a pace, vero?
Ogni tante m’
‘a fai vedè,
ma nun m’ ‘a
daje.
Sadica!!!! Si
proprio ‘na ‘nfame!
‘O ssaje ca nun cerco ‘a vita comoda,
gioielli,
perle ‘e valore,
ma sulo ‘a quietudin
‘e’ ll’anema,
‘a calma da’
mente, ‘o respire tranquillo,
ma tu, si
tu, Vita mia, proprio nun vuo’.
E mm’
abbanduna dinto ‘o mare agitato
e mme guarde
mentre affonno e ride!
Mo', però,
songh’ io ca mme stizzo
e nuoto
contro corrente fino ca' tte raggiungo
e, vuò’ o
nun vuò’, ‘a pace mm' 'a piglia.
Mme spetta
pe’ tutt’ ‘e sofferenze vissute,
pe’ tutte e
sopruse che mme fatte.
M’ ‘a piglia
‘a Pace, e, si proprio nun m’ ‘a vuò’ dà’,
‘ossaje che
faccio? M’ ‘arrobbe mentre duorme
e mme ne
vaco.
Nessun commento:
Posta un commento